|
Engelien van de Bunte
Een orgel, een paar accordeons en later werd er zelfs een drumstel toegevoegd!
Dat waren de instrumenten die in mijn ouderlijk huis voor handen waren.
Ik leerde noten lezen van een klassiek geschoolde juf die orgelles gaf.
Nogal saai en steeds vaker pakte ik de accordeon.
Eenmaal op het voortgezet onderwijs mocht ik op les bij een muziekschool.
Ziek van de zenuwen heb ik de jaarlijkse voorspeelavond overleefd.
Het heeft me jaren achtervolgd. Podiumvrees.
Ik speelde zo graag, maar plankenkoorts zorgde ervoor dat ik steeds weer afhaakte.
In 1982 verhuisde het hele gezin van de lage Veluwe naar het hoge Noorden.
Als 14 jarige had ik moeite om mijn draai te vinden.
De accordeon kwam enige jaren niet meer uit de koffer.
Eenmaal uitgevlogen kocht ik een gitaar maar veel verder dan een beginnerslesje kwam het niet.
Alle energie stopte ik in mijn gezin, een baan en de nodige cursussen.
Het bleek niet de succesformule.
Mijn huwelijk liep stuk en ook een volgende relatie liep op de klippen.
Ik stelde mezelf serieus de vraag waar ik weer blij van zou worden.
Ik had de Ierse Folk ontdekt en werd erdoor geraakt.
Opnieuw nam ik gitaarles en leerde zingen bij de liedjes die ik speelde.
Via een goede vriend kwam ik in contact met het kunstenaarscollectief "de Draad" Een broedplaats voor creatieve mensen en muzikanten.
De laagdrempeligheid en het enthousiasme heeft me geholpen om door te zetten, grenzen te verleggen en ik overwon mijn podiumvrees tijdens Art Carnivale in 2011.
Het jaar erop stond ik op het grote podium met de 7- koppige folkband Entertwine.
Deze samenstelling heeft niet lang geduurd.
Er bleef een vaste kern van 4 bandleden over en samen hebben we 5 jaar opgetrokken.
In 2016 werk ik mee aan een theaterproductie van de stichting Met Meer Cultuur ( MMC) in Borgercompagnie.
De folkband staat op een laag pitje en onderhuids broeide het om eigen nummers te willen schrijven.
Er begon een nieuwe fase; Onland.
|
